"Home Sick" อารมณ์ของคนจากบ้าน
เพิ่งมารู้จริง ๆ นะเนี่ย ว่าพอมาอยู่เมกา สิ่งที่คิดถึงมาก ๆ มาก ๆ และมาก ๆ
คือ ความอบอุ่นของที่บ้าน ที่สำคัญประเทศไทยเรา
แต่ถ้าถามว่าอาการ Home sick ที่เค้าว่ากันว่า มาแล้วเป็นกันทุกคนรึป่าว
ต้องบอกนะค่ะว่า ไม่ใช่อาการที่จะเกิดกับทุกคน เพราะบางคนที่ไปเมืองนอกแล้วเจอสังคมและสิ่งแวดล้อมที่ถูกใจ หรือเคยใช้ชีวิตในหอพักมาแล้วโดยลำพัง อาการฟุ้งซ่านก็จะไม่เกิดขึ้น ซึ่งจะแสดงอาการออกมาจะเร็วหรือช้าก็แตกต่างกันไป บางคนก็เกิดในช่วงแรกๆ ที่ไปถึง บางคนไปเกิดช่วงหลังๆ เพราะความตื่นตาตื่นใจในสิ่งใหม่ๆ รอบตัวเริ่มลดน้อยลง และจำนวนไม่น้อยที่อาการจะมาเป็นระลอกๆ โดยเฉพาะในฤดูแห่งความเหงา เช่น ฝนและหนาว
เพิ่งมารู้จริง ๆ นะเนี่ย ว่าพอมาอยู่เมกา สิ่งที่คิดถึงมาก ๆ มาก ๆ และมาก ๆ
คือ ความอบอุ่นของที่บ้าน ที่สำคัญประเทศไทยเรา
| Home sick |
แต่ถ้าถามว่าอาการ Home sick ที่เค้าว่ากันว่า มาแล้วเป็นกันทุกคนรึป่าว
ต้องบอกนะค่ะว่า ไม่ใช่อาการที่จะเกิดกับทุกคน เพราะบางคนที่ไปเมืองนอกแล้วเจอสังคมและสิ่งแวดล้อมที่ถูกใจ หรือเคยใช้ชีวิตในหอพักมาแล้วโดยลำพัง อาการฟุ้งซ่านก็จะไม่เกิดขึ้น ซึ่งจะแสดงอาการออกมาจะเร็วหรือช้าก็แตกต่างกันไป บางคนก็เกิดในช่วงแรกๆ ที่ไปถึง บางคนไปเกิดช่วงหลังๆ เพราะความตื่นตาตื่นใจในสิ่งใหม่ๆ รอบตัวเริ่มลดน้อยลง และจำนวนไม่น้อยที่อาการจะมาเป็นระลอกๆ โดยเฉพาะในฤดูแห่งความเหงา เช่น ฝนและหนาว
แต่จะอาการอารมณ์แปรปรวน อยู่ไม่สุข
เหมือนผีเข้าผีออก หรือว่าลมบ้าหมูมากกว่า อิอิ บางทีมีเหงา ๆ เศร้า ๆ
บางทีก็ร้องไห้ไม่รู้ตัว บางวันก็คิดถึงเพื่อนจนจับใจ คิดถึงที่ทำงาน คิดถึงวันที่ก้าวเข้า Gate แล้วหันมองกลับไป เพื่อน ๆ ญาติ ๆ ที่มาส่ง โดยเฉพาะแม่ จำได้ว่า ตอนเข้าไปในเกทแล้ว พอแอบมองดูทุกคน น้ำตาไหล ป็อก ๆ เลย (แอบเศร้า)
เหมือนผีเข้าผีออก หรือว่าลมบ้าหมูมากกว่า อิอิ บางทีมีเหงา ๆ เศร้า ๆ
บางทีก็ร้องไห้ไม่รู้ตัว บางวันก็คิดถึงเพื่อนจนจับใจ คิดถึงที่ทำงาน คิดถึงวันที่ก้าวเข้า Gate แล้วหันมองกลับไป เพื่อน ๆ ญาติ ๆ ที่มาส่ง โดยเฉพาะแม่ จำได้ว่า ตอนเข้าไปในเกทแล้ว พอแอบมองดูทุกคน น้ำตาไหล ป็อก ๆ เลย (แอบเศร้า)
บางคนอาจตีความว่า การร้องไห้ คือ Home sick แต่สำหรับเราเหรอ
ไม่ใช่อ้ะ เพราะการจากไทยมาครั้งนี้ ก็มาด้วยอาการแบบจุกอก (โรคหัวใจ) นั่นเอง ช้ำชอกมาเยอะก่อนมา เพราะฉะนั้น จะค่อนข้างดีใจมากกว่า ที่ได้เจอโลกใหม่ ๆ ได้พบผู้คนรอบข้างที่แปลกหน้า และที่สำคัญ คือ ไม่ได้พูดภาษาไทย
อเมริกาเป็นโลกใหม่ ที่เชื่อว่า ไม่ใช่เราคนเดียวที่สัมผัสได้ หลายคนที่แสวงหาความทุกข์ เรียกว่า ประสบการณ์ดี ๆ ให้กับตัวเองดีกว่าเนาะ ก็จะเรียนรู้คำว่า "alone" หรือ เดียวดาย มันเป็นยังไง ตอบได้อย่างเดียวว่า ทุกความรู้สึกค่ะ จากที่มีเพื่อนเยอะ ก็โห หาแทบไม่ได้ ชีวิตนี่ ต้องช่วยเหลือตัวเองดีที่สุด ไม่มีใครช่วยเราดีเท่ากับตัวของเราเอง อันนี้ต้องท่องให้ขึ้นใจค่ะ สำหรับชีวิตในต่างแดน
ถ้าให้แบ่งเป็นระยะความรู้สึก เหมือนจะมี 3 ขั้นค่ะ
ขั้นแรก มาเดือนแรก ไม่รู้สึกเหงาไรเลย รู้สึกดี สนุกสนาน ตื่นเต้นอยู่
ขั้นสอง เริ่มเกิดอาการแปรปรวนอย่างที่บอกค่ะ อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ เบื่อ ๆ
ขั้นสุดท้าย หรือเดือนที่สามเนี่ย อารมณ์คิดถึงบ้านค่ะ เหมือนลมบ้าหมูแหล่ะ ใครพูดไรบางทีนิดเดียว ก็ทำให้คิดถึงบ้านร้องไห้ง่ายมีอะไรไปกระทบกระเทือนจิตใจนิดหน่อยก็รู้สึกอ่อนไหว ร้องไห้ไม่หยุด บงครั้งก็รู้สึกว่า อาหารไม่ถูกปาก และบางทีก็โทรหาพ่อ แม่ และแฟน บ่อยครั้ง
ไม่ใช่อ้ะ เพราะการจากไทยมาครั้งนี้ ก็มาด้วยอาการแบบจุกอก (โรคหัวใจ) นั่นเอง ช้ำชอกมาเยอะก่อนมา เพราะฉะนั้น จะค่อนข้างดีใจมากกว่า ที่ได้เจอโลกใหม่ ๆ ได้พบผู้คนรอบข้างที่แปลกหน้า และที่สำคัญ คือ ไม่ได้พูดภาษาไทย
อเมริกาเป็นโลกใหม่ ที่เชื่อว่า ไม่ใช่เราคนเดียวที่สัมผัสได้ หลายคนที่แสวงหาความทุกข์ เรียกว่า ประสบการณ์ดี ๆ ให้กับตัวเองดีกว่าเนาะ ก็จะเรียนรู้คำว่า "alone" หรือ เดียวดาย มันเป็นยังไง ตอบได้อย่างเดียวว่า ทุกความรู้สึกค่ะ จากที่มีเพื่อนเยอะ ก็โห หาแทบไม่ได้ ชีวิตนี่ ต้องช่วยเหลือตัวเองดีที่สุด ไม่มีใครช่วยเราดีเท่ากับตัวของเราเอง อันนี้ต้องท่องให้ขึ้นใจค่ะ สำหรับชีวิตในต่างแดน
ถ้าให้แบ่งเป็นระยะความรู้สึก เหมือนจะมี 3 ขั้นค่ะ
ขั้นแรก มาเดือนแรก ไม่รู้สึกเหงาไรเลย รู้สึกดี สนุกสนาน ตื่นเต้นอยู่
ขั้นสอง เริ่มเกิดอาการแปรปรวนอย่างที่บอกค่ะ อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ เบื่อ ๆ
ขั้นสุดท้าย หรือเดือนที่สามเนี่ย อารมณ์คิดถึงบ้านค่ะ เหมือนลมบ้าหมูแหล่ะ ใครพูดไรบางทีนิดเดียว ก็ทำให้คิดถึงบ้านร้องไห้ง่ายมีอะไรไปกระทบกระเทือนจิตใจนิดหน่อยก็รู้สึกอ่อนไหว ร้องไห้ไม่หยุด บงครั้งก็รู้สึกว่า อาหารไม่ถูกปาก และบางทีก็โทรหาพ่อ แม่ และแฟน บ่อยครั้ง
สำหรับยาแก้โรค
Homesick นี้ มีหลายอย่าง
วันนี้ก็มีคำแนะนำต่างๆ มาให้ เป็นข้อๆ ได้ดังนี้ค่ะ
 |
| Make new Friends |
1.อย่าอยู่คนเดียว อยู่กับเพื่อนๆ และหมั่นแสวงหาซี้ใหม่อยู่เสมอ
2.หากิจกรรมทำเยอะๆ เพราะยิ่งว่างก็จะยิ่งฟุ้งซ่าน
3.ตบเท้าเข้าร้านอาหารไทยก็ช่วยได้ เพราะนอกจากจะช่วยให้หายคิดถึงรสชาติที่คุ้นเคยแล้วยังได้เพื่อนคนไทยเพิ่มขึ้นอีกด้วย
4.ให้เวลากับตัวเองในการปรับตัวกับสภาพแวดล้อมใหม่ๆ บ้าง ไม่ใช่ไปถึงเมืองนอกเมืองนาแล้วเกิดคิดถึงบ้าน แล้วถลากลับซะดื้อๆ ของแบบนี้มันต้องใช้เวลานะน้อง
5.คุย msn กับเพื่อนหรือโทรหาท่านพ่อท่านแม่ที่เมืองไทยบ่อยๆ เพราะยาขนานนี้ช่วยบรรเทาอาการได้อย่างดี
2.หากิจกรรมทำเยอะๆ เพราะยิ่งว่างก็จะยิ่งฟุ้งซ่าน
3.ตบเท้าเข้าร้านอาหารไทยก็ช่วยได้ เพราะนอกจากจะช่วยให้หายคิดถึงรสชาติที่คุ้นเคยแล้วยังได้เพื่อนคนไทยเพิ่มขึ้นอีกด้วย
4.ให้เวลากับตัวเองในการปรับตัวกับสภาพแวดล้อมใหม่ๆ บ้าง ไม่ใช่ไปถึงเมืองนอกเมืองนาแล้วเกิดคิดถึงบ้าน แล้วถลากลับซะดื้อๆ ของแบบนี้มันต้องใช้เวลานะน้อง
5.คุย msn กับเพื่อนหรือโทรหาท่านพ่อท่านแม่ที่เมืองไทยบ่อยๆ เพราะยาขนานนี้ช่วยบรรเทาอาการได้อย่างดี
หวังว่าอารมณ์ของคนจากบ้านจะทุเลา หรือหมดไปในไม่ช้านะค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น